Update

Op weg naar Melbourne.
Goedemorgen. Een bar en boze nacht gehad: plensbuien die maar niet ophielden. Vanmorgen toch maar de tent leeggeruimd en nat ingepakt in een grote vuilniszak van de camping.
Gelukkig klaarde het een beetje op en hebben we de tent te drogen gehangen onder een carport van de camping.
Dus zo zie je maar weer: zonder geluk vaart Niemand wel. Zondags kinderen zoals wij dus helemaal.

Aangekomen op Auckland AirPort, alle gebruikelijke plichtplegingen goed door gekomen. Sta ik daar, bij de vertrekbalie relaxed de voorschriften van de mee te nemen artikelen door te nemen. Hoor ik van achter me een schreeuw die door merg en been gaat. Een amok maker? Nee een sportman die door een aantal ploeggenoten op de bekende wijze zoals bij mondiale toernooien tegenwoordig gebruikelijk is, een goede reis wordt toegewenst. KIPPENVEL!

De reis van 4 uur naar Melbourne viel ook niet tegen. Ondanks dat het een vlucht betrof met een prijsvechter kregen we toch een warme maaltijd voorgeschoteld. De rest van de tijd kon ik zowaar het filmverslag "Havanna Tour 2016" van de Rolling Stones bekijken. Geweldig wat een performance. En Mick Jagger als een echte André Rieu de mensen in het Spaans steeds aan spreken. Geweldig zoals het verpletterende "You can't alway's get what you want" werd gebracht, inclusief vocalgroup. Keith Richards is overigens nog net zo lelijk als 19 jaar geleden, toen ik hem dankzij het doortastende handelen van Anneleen van dichtbij heb kunnen zien in de ArenA. Maar hij wordt wel steeds symphatieker. En dan de luchthaven waar tante Nolly ons opwachtte, het voelde aan als thuis komen.